Taal is een moeilijk ding

Misschien een beetje off-topic zoals dat heet, maar als excuus kan ik aanvoeren dat we best veel gasten ontvangen uit andere taalgebieden. Het punt is dat ik door de oorlog in Ukraina vrijwel elke dag word geconfronteerd met geconfronteerd met de spelling van woorden uit het Russische en Oekraïens. Mijn worsteling met deze materie, inderdaad je kunt je maar ergens druk over maken, begon met een Russische geheime dient, de GRU, die meestal als GROe wordt gespeld omdat je het zo uitspreekt. Niet dat ik weet of GROE anders klinkt dan GROe, maar à lá.

Dat laatste lijkt me dus een beetje onzin want geen Rus, Ukrainer of wat voor spreker van wat voor Slavische taal dan ook spreekt de "G" uit zoals wij dat doen, en als ze een harde of gutturale G zeggen, dan is dat de verklanking van de letter H, in hun schrift lijkt die weer op onze X. Kinderen in die landen zeggen derhalve tegen een auto met een bordje 'TAXI' op het dak 'Taggi'.

Deskundigen die ik erover heb gesproken vinden GROe wel logisch, ondanks mijn tegenwerping dat we Duitse en Engels begrippen toch meestal op de Duitse of Engelse manier uitspreken. Een ander probleem is dat verschillende media hun eigen transcriptie hanteren. Ook onhandig is dat media in het buitenland er vaak weer een eigen draai aangeven zoals Bergkarabach voor Nagorno Karabach (Nagorno betekent bij de berg).

Van een beetje kennis wordt niemand dommer

Nou snap zelf ik dat het een beetje te ver voert om van de gemiddelde medemens te verwachten dat die zich gaat verdiepen in echt vreemde talen en het Cyrillisch of Griekse alfabet. Maar tóch, word je er slechter van als je weet dat je de V in het Spaans uitspreekt als een B en de J als een Ch en dat de Ch van chorizo  een harde TSJ is en dat je vliegveld Weeze niet uitspreekt als ouderloze kindjes, maar als Weetse..

Ik bedoel maar, we zijn  een klein landje en dus hebben we disproportioneel veel buitenland en dan is het toch wel handig daar iets meer van te begrijpen. Het staat ook wat voorkomender en kan daarnaast verdomd handig zijn als je in Duitsland weet hoe je München uitspreek en in Frankrijk Toulouse, want echt een Duitser begrijpt iets als "M'n ggun" echt niet.

Als we Charkov of Charkiv of Kharkiv of Kharkov schrijven voor een plaats die in het Ukrains als Xapkib (cyrillisch) of  Harkiv ( latijns) garkiew (fonetisch) bekend staat dan wordt het wel knap ingewikkeld, want waarom dat gehannes met die "I" en is die "Ch" die van chauffeur of van gerecht? Het punt is ook dat het op deze manier lastig wordt talen te ontsleutelen. Dat een Spaans jacht met de naam Movil wordt gesponsord door een mobiele telecomprovider zou je niet gauw raden als je niet weet dat je de "V" moet uitspreken als een "B" en de "I" als "ie" (mobiel)...

De ooromslag van een baylonische gesprekspartner

Wat helpt is dat je door te weten hoe je de letters uitspreekt beter in staat bent een vreemde taal te decoderen. Op dat gegeven is ook het boek 'Zeven talen in zeven dagen' gebaseerd. Dit boek pretendeert niet dat je in zeven dagen zeven talen vloeiend kunt spreken, maar begrijpen van teksten is wel een haalbare kaart.

Last but not least, mensen vinden het vaak ook gewoon leuk als je je best doet iets van hun tal te begrijpen en zelf al gaat het dan maar om een of twee begrippen, de communicatie verloopt meteen een stuk prettiger. Bovenal begrijpt uw babylonische gesprekspartner in één ooromslag dat ú in elk geval geen Hollandse hork bent.

[geen advertentie]