U begrijpt dat achter ons business model heel wat denkwerk schuilgaat. KitchenCamping lijkt allemaal wel heel spontaan en organisch, maar juist dat terloopse en persoonlijke wat ons zo anders maakt is gebaseerd op een doorwrochte filosofie, mission statement, strategisch/tactische meerjarenplanning, een doorvoelde purpose zingeving en heel veel heidagen in combinatie met de laatste diepte-psychologische inzichten, de inzet van AI en sets van algoritmes gebaseerd op datasets waar Google niet aan kan tippen.
Onzin natuurlijk. Behalve dat we het sterke vermoeden hebben dat er weinig harde wetenschap, laat staan veel kennis van hoe mensen onder welke situatie functioneren en presteren aan de basis ligt van het organisatie-advies. Het pure feit dat organisatie-adviesbureaus om de zoveel jaar weer moeten opdraven bij steeds dezelfde grotere organisaties doet vermoeden dat er geen garantie voor succes is. En het zegt iets over het lerend vermogen van die organisaties.
Onze succesformule is daarom gebaseerd op SHWNWMHAD (Shit Het Werkt Niet, We Moeten Het Anders Doen, Maar Hoe? Misschien niet zo'n handig acroniem als SMART (ook onzinnig), maar voor ons werkt het.
DHZ-berghut-achtige mancave
Uiteraard is de basis n=1. Of te wel, als ik denk dat het leuk of praktisch is, dan doen we het zo. Mocht ik ongelijk hebben, dan doen we het anders en er wordt geen flip-overvel of spreadsheet aan verspild. En dan overkomen je dingen, zoals een meer dan gemiddeld leuk publiek dat de DHZ-berghut-achtige mancave fantastisch vindt en tot diep in de nacht pizza's bakt.
Ergens in zo'n proces denk je dat groot en veel leuk is. Maar toen kwam corona, en moesten we het aantal gasten radicaal minimaliseren en ontdekten we dat minder meer is. Het vreemde is dat meer gasten leidt tot minder contact. Dat ik mijn aandacht over meerdere gasten moest verdelen is één ding, maar wat me opviel is dat er ook minder contact was tussen de gasten onderling. Misschien moet ik daar niks van vinden, maar (N=1) ik denk altijd dat het leuk is om tijdens een vakantie andere mensen te ontmoeten. En dan bij voorkeur bij het fornuisje in de polderberghut.
De vergetendingendoos
Die berghut, een plek waar je als kampeerder gezellig binnen kunt zitten vinden we een essentiële service. Dat vinden we ook van de vergetendingendoos. Vanzelfsprekend, maar je moet er maar opkomen. Volgens mij vergeet iedereen wel eens iets. Zo hadden we een keer een gast die vergeten was iets voor een niet te benoemen maandelijks ongemak mee te nemen. Ik dacht, dat zal vaker voorkomen, dus daar moet ik op inspelen en trouwens waarom doet niemand dat? De vergetendingendoos was daarmee een feit. Een simpele doos met dameshygiëne, pillen in verschillende smaken, lucifers, aanstekers, elastiekjes, pennen, pleisters etc. Wat volgde was de gearbox. Zelfs vergeet ik wel eens suiker, olie, afwasmiddel. Dat kan je uiteraard op elke straathoek kopen. Oké, die van ons ligt 4 kilometer verderop, maar het vooruitzicht van een licht lekkende glazen fles met 500ml olijfolie in een rugzak is niet aantrekkelijk. Dus hebben we een tweede doos gevuld met van die handige flesjes met nog handiger dopjes.
Voor de dingen uit de vergetendingendoos vragen we geen geld want we hoeven niets te weten over lichamelijke ongemakken van gasten. Voor de poepdure flesjes en potjes vragen we wel wat, maar als je een flesje koopt voor olie of suiker of.. gaan we niet kruidenierig doen over het vullen.
Reactie plaatsen
Reacties